بهترین سرمایه گذاری سرمایه گذاری روی خوده!

چند وقت قبل ها اقدام کردم به نوشتن پست جدید ولی نصفه موند و ذخیره ی پیش نویسش کردم تا بعدا تکمیلش کنم ولی بعدا هرگز نرسید و چند روز قبل هم توی تمرین و مسیر برگشت به خونه همش چیزایی که دلم میخواست بنویسم رو توی ذهنم مرور می کردم ولی بازم ننوشتمشون. این روزها بیشتر از هروقت دیگه ای دارم روی کار کردن و کسب درآمد فکر می کنم، توی تمرین چون فعلا این روزها تمرکز روی صحنه هایی هست که من توشون نیستم برای همین بیشتر وقت تمرین رو من پشت صحنه میشینم و مقاله های مختلف می خونم تا بالاخره از این مقاله ها یه دری هم به روی من گشوده بشه. این روزها مدام سایت پونیشا رو چک می کنم و به پروژه های مختلف درخواست می فرستم ولی فعلا نتونستم هیچ سفارش کاری بگیرم. خودم رو که نباید گول بزنم! چیزی که من نیاز دارم اینکه مهارت هام رو ببرم بالا. میا و کوروش(یوتیوبر) تو یکی از ویدیوهاشون حرف خوبی زدند، گفتند بهترین نوع سرمایه گذاری سرمایه گذاری روی خود آدمه. واقعا هم همینطوره. اینکه آدم روی خودش سرمایه گذاری کنه و مهارت هاش رو بالا ببره و بعدا از همون مهارت ها استفاده کنه برای زندگی بهتر و درآمد بیشتر. برای همین من الان حاضرم کارهای غیر مرتبط هم انجام بدم تا پول دربیارم بعد با همون پول کلاس هایی رو برم که دوست دارم و بعد از همون مهارت ها استفاده کنم برای کارم. این روزها مدام این مسائل توی ذهنم بالا و پایین میشه. دوست دارم توی اینستاگرام تولید محتوا کنم. چند وقت قبل یکی از داستان های کوتاهی که نوشتم رو خودم خوانش کردم و توی اینستاگرام پست گذاشتم، راستش با تصوری که از اینستاگرام داشتم انتظار نداشتم کسی به هشت دقیقه داستان کوتاه من گوش بده. ولی واقعا بازخوردهای خیلی خوبی گرفتم و راستشو بخواید امیدوارتر شدم نسبت به این فضا. امروزم توی سایت شاهین کلانتری خوندم کسی که میخواد نویسنده بشه باید هرروز بنویسه. این وبلاگ مکان خیلی خوبیه هم برای اینکه ذهن و روحمو آروم کنم هم برای اینکه تمرین نوشتن کنم حتی اگه فاخر ننویسم. همین که فقط بنویسم خودش یه قدم مثبته. دلم میخواست تهران بودم و می تونستم برم کلاس های فیلمنامه نویسی ولی نه تهرانم و نه پول کلاس های تهران رو دارم ولی شاید توی همین تبریز یه کلاس فیلمنامه نویسی برم. اگرچه فعلا هزینه ی اون کلاسم نپرسیدم. مطمئنم اگه بخوام برم از طرف خانواده حمایت میشم ولی کاش می تونستم خودم پول دربیارم و خودم پول خرج و مخارج و کلاس هامو بدم. اینجا که هیچ خواننده ای ندارم ولی برای خواننده های فرضیم می نویسم که شما چیکار می کنید و از چه راهی پول درمیارید؟

همه ی نمایشنامه هایی که تبریز داشتم رو آوردم گذاشتم جلوی چشمم تا دونه دونه شروع کنم به خوندنشون.

یه چیزی که تازگی ها متوجهش شدم اینکه من به شدت پرش ذهنی دارم و اصلا ذهن متمرکزی ندارم. و اینه دلیل اینکه اکثر کارهارو نصفه و نیمه ول می کنم و کلی کتاب و فیلم و سریال نصفه دارم. برای همینکه خیلی از کارهارو به آخر نمی رسونم ولی وقتی یه کاری رو به آخر می رسونم کلی انرژی می گیرم. همزمان با اینکه دارم یه کاری انجام میدم ذهنم تو صدتا جای دیگه پرواز می کنه و تا میخوام یه کاری انجام بدم بعد یه مدت پرش می کنم روی یه کار دیگه. مثلا میخوام فیلم ببینم ولی یهو وسطش دلم میخواد کتاب بخونم میرم کتاب بخونم یهو وسطش دلم یوتیوب گردی می خواد، میام یوتیوب رو باز می کنم  بعدش تصویر میوه های توی یخچال تو مغزم می رقصند و مجبور میشم برم میوه بیارم بعد وسط میوه خوردن هوس چایی می کنم. و این یه گردونه ی بی نهایته. این خیلی ضربه می زنه. و واقعا وقتی به گذشته فکر می کنم می بینم علت خیلی از ناموفقی هام همین موضوع بوده. برای همینکه صدتا کتاب نصفه دارم و متنفرم از این وضعیت. شاید الان که به این موضوع آگاه شدم بیشتر بتونم کنترلش کنم.

داشتم می گفتم، همه ی نمایشنامه ها رو گذاشتم جلوی چشمم تا بخونمشون. خسته شدم از اینکه این همه مدت خونده نشده تو قفسه ی کتاب هام خاک خوردن .تا بعد که تو یه جمعی حرف یه نمایشنامه ای اومد وسط که من باید می خوندم و نخوندم صدتا لعن و نفرین به خود بدبختم نفرستم که تو دستای خودم گیر افتاده. شایدم یه بخشی از متمرکز بودن از همین موضوع بیاد. شاید اینکه هرروز اینجا بنویسم به این تمرکز بیشتر کمک کنه.

خیلی موقعیت عجیبیه وسط یه کارهای مهمی به یه سری چیزایی فکر می کنم که اصلا خارج از وصف...

شاید اگه متمرکز تر بشم، کانال یوتیوبمم از سر بگیرم.